W latach 1972-1978 pracował na Politechnice Częstochowskiej, od 1975 r. – kiedy uzyskał stopień doktora nauk technicznych – jako adiunkt. W latach 1976-1977 był doradcą naukowym w Zakładzie „Metalplast” w Częstochowie. W latach 1978-1985 pracował w Instytucie Badawczym Hutnictwa Francuskiego IRSID w Metz (Francja) kolejno jako kierownik projektów badawczych (odlewanie ciągłe stali), kierownik zespołów badawczych (walcowanie na gorąco), uczestniczył również w projekcie automatyzacji walcowni (Walcownia na gorąco taśm Usinor Dunkerque).

W latach 1985-1986 był kierownikiem zespołu technologii i wdrożeń w SOLLAC FLORANGE w Lotaryngii (Walcownia na gorąco taśm), a w latach 1986-1991 pełnił funkcję kierownika Wydziału Walcowni w SOLLAC FLORANGE (Walcownia na gorąco taśm). W latach 1991-1993 był dyrektorem Organizacji Systemu Informatycznego Grupy Hut Sollac (SOLLAC Groupe EST).

W latach 1993-1999 w SOLLAC Dunkerque (Walcownia na gorąco taśm), Dunkierka, jako dyrektor Walcowni był odpowiedzialny za jakość i wdrożenie nowych produktów i inwestycji. Kierował również projektem i realizacją 3 nowych pieców grzewczych kęsisk dla walcowni na gorąco taśm w Dunkierce.

W okresie pracy w SOLLAC Dunkerque otrzymał dwie nagrody: w 1995 r. nagrodę Asocjacji Technicznej Hutnictwa (ATS) za opracowanie opakowań ze stali ultra-light, natomiast w 1997 r. nagrodę ATS za osiągnięty rekord światowy szybkości wykonania i niezawodności konstrukcji.

W latach 1999-2002 w SOLLAC MEDITERRANEE w Fos-sur-Mer (Francja) pełnił funkcję dyrektora Działu Wsparcia Technicznego Klientów produktów z Hut Sollac Mediterranee. W latach 1999-2002 zajmował również stanowisko dyrektora Działu Wsparcia Technicznego Klientów produktów z hut europejskich grupy Arcelor w Paryżu.

Od 2006 r. jest dyrektorem Działu Wsparcia Technicznego Klientów w Europie Centralnej i Wschodniej produktów ze wszystkich Hut grupy AM. Głównym celem jego obecnej działalności zawodoej jest zbudowanie w Europie Centralnej i Wschodniej zespołu inżynierów do wsparcia technicznego klientów dla największego producenta stali ArcelorMittal.

W latach 1994-1999 był także prezydentem Komisji Walcowni Gorących Taśm w Asocjacji Technicznej Hutnictwa (Francja, Belgia, Holandia).

Na dorobek naukowy Zbigniewa Smarzyńskiego składa się kilka patentów, kilkanaście wygłoszonych referatów w kraju i za granicą – Europa, Stany Zjednoczone, Japonia oraz kilkadziesiąt publikacji.

Obecnie na emeryturze.